domingo, 21 de marzo de 2010

Ultradescarguistas, hai que querelos.

Primeiro aclarar unha cousiña, eu non estou encontra das descargas,sería un hipócrita se o estivese , nin creo que intrané destruia a cultura ( a cultura por definición non se destruirá ata que o ser humano deixe de estar acá, e por desgracia para iso falta moito). Pero vou falar de certo comportamento típico en intrané que me crispa os nervios e non me podo calar.

Vou falar de esa xente que descarga masivamente obras de toda clase, tipo e xéneros ata encher teras e teras, pero que ve (ou le ou escoita) so un ínfima parte. Esa xente curiosamente é a que se queixa logo de que tódolos artistas son uns multimillonarios sacapelas, que todo está carísimo e que gritan enfervorecidos, bueno escriben en maiúsculas enfervorecidos "KULTURA LIVRE XA, MORRE SINDE". E o ver esto eu sempre me fago unhas cantas preguntas.

1.¿Que fan estes señores con todo o que descargan?

Porque que coño fas con discos e discos duros cheos de cousas que raramente usas e que non vendes, coleccionalos, mostraos os colegas pa presumir tipo: "mira teño un disco duro cheo de todálas series americanas dos 80", intercambialo coma cos cromos (cambioche a discografía de U2 pola de Coldpaly, pero prohíbido escoitala ehhh).

2.¿Por que collóns descargan tanto?

Según a miña teoría personal, eles pensan que é ilegal (xa sei que non é) e por iso cada vez que descargan sinte un acelerón de adrelanina, idéntico ó que sentirían se roubasen un coche, só que sen perigo. Porque por necesidade non é, se fose así baixaríanse uns cantos archivos e consumiríanos, pero non se da o caso.

3.¿Tanto odian os artistas?

Aquí entra a nosa amiguiña Sinde, unha ministra que non me cae nada ben, e que acaba de aprobar unha lei, que tampouco á que sexa unha maravilla (peche de webs non realmente ilegais). Comprendo polo tanto os varapalos hacia ela, e tamén hacia SGAE, que son a única empresa que ten en plantilla ó fantasma de Goebbels coma relación públicas. Pero os artistas, por favor, que o 80 % pagan hipoteca; e vale que hai chupópteros multimillonarios, pero tamén os hai no fabricado de roupa e seguro que esta xente compra Nikes igual sen importarlle. De feito moitos artistas están en contra da SGAE porque a maioría dos seus cartos en dereitos de autor van para as distribuidoras (editoriais, productoras, discográficas e demais fauna). E isto na música soluciónase con ir ós concertos, pero ata que cambie o sistema co cine e cos libros non queda outro remedio que ir e pagar un pouco máis para que os artistas poidan comer. Porque sí comen, son persoas, e facer cultura e algo que costa traballo, tempo e esforzo e se non se lles paga pois o mellor non deixan de facela pero en ves de 20 canción, libros ou pelis do teu grupo/escritor/director favorito posi fará unha ou dúas, porque non terá tempo mentres ten que traballar de fotógrafo de bodas ou de fontaneiro.

4.¿A cultura está tan cara coma eles realmente din?

Que eu saiba na maioría do mainstream si é así, os discos con 12 cancións non baixan de 20 euros, os libros e os cómics son algo máis baratos, e ir a ver unha película cóstache 6 euros mínimo seguro. Pero se sabe buscar ben e nos sitios adecuados pódense encontrar discos a incluso 2 ou 3 euros, os libros e os cómics existen gratis en certos sitios chamados bibliotecas, e alquilar unha peli non costa máis de 2 euros, e ademais os 6 euros non son tan caros, vale non podes permitirte ir o cine cada día, pero eu podo permitirme ir ver sen problemas unha pelis o mes. Os videoxogos en cambio quitando os da DS son todos para bolsillos selectos.

5.¿Tan maravillosas son as cousas baixadas?

Aquí algo que non entendo, alguén en verdade prefire ver un screener cutre doblado ó español neutro con baixa calidade de sonido e coas voces de espectadores por detrás en lugar de vela no cine, nun asento cómodo, cunha enorme pantalla e un equipo surround co que ata se pode oír se ó protagonista se lle pega un chicle no zapato. En serio alguén prefire deixarse os ollos na pantalla en vez de utilizar unha cómoda unión de papeis que podes levar contigo (e que se é de Tolstoi ata te axuda a facer pesas se o fas). En serio se hai alguén así quero que mo presenten para darlle unha labazada de inmediato a ver se espabila.

E si, intrané é unha maravilla, permitíume saber de moitas que cousas que hoxe en día adoro e me encantan, pero non por iso descargo compulsivamente, descargo cousas que sonme díficiles de encontrar, ou cancións concretas dun grupo do que so quero certas cancións (e non me interesa o album) e moitas cousas para mirar que tal están, xunto con moitas películas vellas que normalmente xa alquilei ou vin na tele antes e apetéceme volver ver. Pero cada vez que algo que descargo me encanta prométome que se algunha vez o encontro a un bo precio, comprareino sen pensalo, e é unha promesa que teño cumplido máis dunha vez (sobretodo con algúns discos e libros) porque penso que alguén que fai algo que consigue chegarme tanto, mereserá ter cartos pa que hereden seus fillos. Pero dende logo non acumulo archivos sen míralos só polo pracer de ver coma a barra baixa (outra teoría miña).

sábado, 20 de marzo de 2010

Os culturetas

Cada vez que te animes a ir a un cineclub ou pisar unha filmoteca, ahí estarán eles. Cada vez que vaias a unha biblioteca a coller un libro, ahí estarán. Cada vez que asistas a presentación dun libro que che pareza interesante, ahí estarán. Cada vez que decidas ir a un pase en versión orixinal, ahí estarán. Cada vez que pises unha exposición de arte moderno, que vaias ó garito de moda a escoitar a algún grupo indie, ahí estarán. Cada vez que saia un cómic europeo e vaias mirar como está, en fin, cada vez que fagas algo minimamente alternativo, ahí os poderás encontrar.

Refírome os culturetas, os intelectualoides, os gafapastas, os tipiños que van a cada sarao cultural habido e por haber. Pero non nos confundamos, hai xente que desfruta da cultura e tenta empaparse dela o máximo posible, que gústalle abrir os seus horizontes, e que cando vai ó teatro vai ver unha obra porque quere, porque lle apetece e porque lle parece boa. Os culturetas non pertencen a este grupo de persoas, os culturetas non necesitan desfrutar da cultura nin empaparse con ela, para que se van empapar se eles xa o saben todo sobre a cultura, incluso diría máis se eles mesmos son cultura. Eles pensan, no seu recargado egocentrismo, que ningunha obra pode considerarse artística se non están eles para validalo, e pobre de ti se con un deles te cruzas, entón prepárate a oír un soliloquio xigantesco de dúas horas sobre o porqué o cuadro este con catro cadrados azuis e un punto vermello no centro é unha xenialidade creativa que merece ser exposto coma o cumio do arte moderno e da transgresión, pero aquel con catro puntos azuis e un cadrado vermello é basura inmunda que colouse na exposición porque os que marchantes debían poñer algo comercial que aceptara toda clase de público.

Pero non teñades medo, aquí van unhas poucas claves para saber distinguir ó gafapasta cultureta dunha persoa normal e corrente á que lle gusta a pintura, a poesía, a literatura, a música ou o cine:

1. O cultureta non é un animal gregario, así que se ves máis de tres persoas falando tranquilamente sen descutir sobre nada, estáte tranquilo, non hai peligro. Iso si non te fies desa parella na que un dos membros está a laretar todo o rato e a outr asinte con cara de socorro, nin tampouco dese chaval solitario cun jersey a raias cun pin dun grupo de rock alternativo dos 70, un carriere du cinema debaixo do brazo e un libro de Proust que nunca leu na man e que asinte para si mesmo e di ben ou pouca calidade cada tres segundos.

2. Os cultures son omnisapientes, de todo saben ou de todo coñecen. Pregúntaslle por calquera cousa e eles teñen a resposta, iso si, unha resposta intrincada que ninguen salvo él pode comprender. Ademais tamén saben o que realmente ti queres preguntar e adiántanse ós teus reprimidos desexos, el sabe que querías, que devecías e morrías por preguntarlle polas similitudes entre Welles e Lynch e non so, pedirlle que calara para poder ver tranquilo "Con faldas e o tolo".

3.Esto xa o mencionei pero recalco no tema. Eles nuca van ver nada, eles so van para certificar a calidade ou ausencia de calidade dunha obra. Sen o seu avezado criterio a humanidade caería na desgracia e non sabería que ver, que oír, que criticar ou que facer e caeríamos nunha era de anarquía, volvería o nazismo e a quema de libros e a sociedade desintagraríase, ou polo menos eso é o que eles deben crer.

4.O cultureta sempre debe ir cool, e facer cousas fashion e alternative. Nunca verás a un tomando unhas cañitas nun bar a media tarde, tampouco nunha discoteca (que vulgar), eles están en pubs modernos onde poñen música trance alternativa e grupos indie case descoñecidos. Tamen so admiran directores oscuros sobre os que hai poucos datos e menos pelis, serie que nunca se emitirán fora do país do orixen (Inglaterra no 80% dos casos) e libros de autores difíciles de ler e se algo isto faise popular repudian del

5. O cultureta ama e defende a capa e espada todo o local, pero en realidade adora o estranxeiro. Un bo gafapasta ensalzará virtudes do cine español non comercial, pero pregúntalle cantas pelis de Buñuel e Berlanga veu e veras a resposta (xa non diremos de Almodóvar, ó que adora e idolatra, pero do que so veu unha vez Tacones lonxanos e porque se trabucou de sála). Xa non diremos en literatura, onde irá a tódolas presentacións habidas e por haber dos autores galegos para defender a cultura en língua rosaliana, cando eles a única poesía de lingua vernácula que se saben é as dúas primeiras estrofas do himno e unha de Iolanda Castaño.

5. Rexeitan a modernidade, e todo o que representa, exercendo así un posmodernismo borreguil e desfigurado. Nunca os verás comprar un cd, eles sempre preferirán o sonido dun vinilo, eles non ven a tele, escoitan a radio. Pero pídelles que deixen seu Ipod, que lle quiten o seu Imac e seu Ibook e empezarán a chorar.

6. Son seres urbanos (así que se vives nun pobo ou aldea, felicidades). Aman todo o urbano, o arte urbano, visten urban casual, e encántalles a arquitectura urbana. Se non houbera cidades extinguirianse en dous segundos por alta de fume e cineclubs.

Para o final, recordar que esta tribu non se compon exclusivamente de homes, se non que hai unha gran multitude de mulleres culturetas, que acabaran liandose con jevicarras musculosos para desgracia dos machos da especie (que se teñen sorte acabaran cunha pija destrozanervios).

viernes, 19 de marzo de 2010

Pataforma nova, vida nova

A grella galega acaba de mudarse a Blogger, deixando atrás o noso querido (pero inestable) lugar en Wordpress para adentrarnos nun novo mundo. Os que coñezan o blogue sabrán xa de que vai e tamén de que pes coxea, pero para a xente que poida entrar ágora nova gustaríame deixar claro de que vai a cousa.

Este é un blogue ante todo de humor, dun humor con bastante mala baba ademais, pero que ninguén se ofenda nin se escandalice, é so para botar unhas risas. Nos seus inicios pretendeu ser un blogue de humor sobre a televisión (de ahí o título do blogue, grella tamén significa "parrilla" no ámbito da televisión), pero enseguida cambiou de rumbo e diversificouse, tocando temas diversos, según se me ocurrían ideas que me parecían divertidas para posts. Aclarar tamén que é un blogue integramente en galego, e non é que sexa nacionalista, pero coma me costa máis escribir en galego que en castelán propúxenme facelo así para acostumarme e así quedou.

Por último, quero dar a benvida a todos os lectores que entren aquí, na nova casa da grella, e espero que se divirtan e se rían un cacho, ademáis prometo non subir youtubes cando non teña ideas.