Especial nadal: Santa viaxa ó espacio.

Ahhhhhhh,o Nadal, época de horrendos villancicos sen sentido, comilonas insoportables, versións de conto de navidade en tódolos programas (se Charles vivese creo que viaxaría ó pasado para destruír a súa obra) e coma non películas navideñas, esas nas que case sempre aparece santa claus, que ten un problema para repartir os regalos e sempre, sempre, sempre alguén egoísta e materialista aprende que o espírito do nadal non consiste en comprar se non en estar coa familia e ser xeneroso.

E se pensades que esas películas xa de por sí son malas, pastelosas e absurdas, a partir de agora ides desexar velas unha e outra vez, so para comprobar que comparadas co bodrio que os ensinarei parecen unha peli dirixida por tarantino e scorsese en dúo, e incluso as protagonizadas por Tim Allen serán tal que da mesma calidade que Orixe.

E a película en cuestión, que é tan infecta coma para lograr iso é unha película de ciencia-ficción (inda que bueno usar ese termo é un insulto cara a ciencia ficción, pero ben mirado tamén sería un insulto usar película) que chegou ós cines alá por 1964 e que ten por título "Santa conquista os marcianos". En serio xa polo título non te podes esperar nada bo, pero é que calquera cousa que poidas pensar o ver o título quédase curta.

Analizar ó detalle esta, chamémoslle cousa, levaría anos e anos de desglosar defectos, así que vou faceros un pequeno resume, para que se vos cruzades con esta xoia do mal cine saibades o que vos enfrentades.

XA a película empeza cuns títulos de créditos dignos de especial navideño de cadena local, aderazados cunha canción taladraoídos. Logo nada máis empezar a película un reporteiro vai entrevistar a Santa, mentres presenta o programa con chistes malos, e Santa contrataca cos seus (En serio Santa nesta película é o equivalente navideño de chiquito da calzada, pero sen talento). Despois pasamos a Marte, que ten un problema cos seus nenos, están todo quietos e deprimidos, consultando o gran oráculo deciden que a solución e ir a Terra para secuestrar a Santa Claus e que lles traía alegría. Polo medio raptan tamén a dous nenos humanos. Santa instala a súa fábrica en Marte, pero unha facción de marcianos rebeldes quere saboteala para que os marcianos nos se volvan brandos. E por se había algunha dúbida, estaba sobrio cando vin a película, o que non se pode dicir dos guionistas.

Tódolos personaxes menos dous ou tres son bastante ridículos, xa pola caracterización, xa polo malo da maioría dos actores (a excepción de Pia Zadora de pequeno, sí Pía Zadora fixo o seu debut nisto). Os marcianos son xente pintada de verde, cun pixama tipo star trek, e un casco xigantesco con antenas pegadas con celo, os nenos so saben falar despacio coma cando falas a idiotas (o público obxetivo da película), e Santa Claus non para de rir un sólo minuto durante película, ata cando está a punto de morrer. Mención honorífica para o personaxe de Goldar, o marciano mestura de Stalin e Burt Reynolds, que é malo ata o límite posible e que protagoniza o que probablemente sexa a escea de loita peor feita da historia.

Iso sí a pelí deixanos grandes hitos da cutrez, que superan incluso os de plan 9 do espacio exterior: O robot feito tipo disfraz pouco traballado de halloween, os elfos conxelados coa pistola paralizante que non paran de temblar, e o bo de Bormar, o simpático marciano cun grave retraso mental o que todos queremos.

E para terminar deixovos cun par de líneas da película, para que vexades por bos mesmos o nível:

-¿Qué é brando, redondo, polo nun palo e asáse o no lume, ah e ademáis tamén é verde? Unha nube marciana

-AHh e os meuas queridos renos, Blitz, Rudolf, Vixon....NIXON..ohh ese non, pero os niños saben os nomes de verdade....

-Hai que implentar un programa de felicidade a través dos xoguetes (como hacer que dar regalos pareza hitleriano)

A canción "Hoorray for Santa"

E un resumen visual da película para os valerosos

Series xuvenis ou o ataque dos fans de FoQ comecerebros (1)

Quizais vos estades preguntando por que tardei tanto en actualizar (se é ese o caso facédevolo mirar axiña), pois ben aquí ven a vosa resposta. Pasei estas xa non sei cantas semanas investigando, internándome nunha das mafias máis perigosas do globo, ó principio probei a enviar reporteiros curtidos en todo tipo de situacións, pero non funcionou, so sobeviviron dous, dous valentes periodistas que se adicaban a infiltrarse na camorra, en alkaeda, en guantanamo en calquera sitio onde ninguén se atrevería. Aínda así non me puideron traer ningunha información de utilidade xa que a paranoia apoderarase deles e tiveron que ser internados no psiquiátrico.

Nesta situación vinme na obriga de buscarme eu as castañas e terminar o informe que me prepararan, sufrín toda clase de torturas psicolóxicas e un par de físicas, tiven que escapar de bunkeres secretos do goberno, pero agora no meu poder está o documeto definitivo, que mostrarei a continuación, sobre a maior ameaza para humanidade: As series xuvenís.

Nome da arma:Física o química, Nome en clave: Foq, Potencia poseedora: España, Distribuidora: Antena 3.

Tras someterme a unha exposición concienzuda a esta serie podo afirmar sen dúbida algunha que é a máis potente de entre o arsenal español (que a diferencia con outro tipo de armamento posee unha gran variedade destas armas psicolóxicas). Esta arma componse de varios elementos que a convirten en devastadora: primeiro está ó seu continuo ir e vir de personaxes baixo as excusas máis absurdas, segundo o estereotipado de todos eles (a choni, o pijo, o macarrila, a corpodes, o profe guay, a profe apocada, o guaperas, a chica marxinada, a hippie, o evanxelista, a cabronaza, a psicopata, a emo e poderiamos seguir) que nunca nunca saen dos seus roles, despois está o máis perigoso as tramas que todos vimos repetidas mil millóns de veces nas series xuvenis pero ó bestia e con máis drogas e sexo e todo elevado ó cubo. Os efectos de este coctel son tan poderosos que poden anular a vontade dun experto en meditación e causar que leve carpetas coa foto de Gorka e Cabano.

Nome da arma: Rebelde way, Nome en clave:desoñecido, Potencia poseedora: Arxentina, Distribuidora: Variable

Esta serie foi producida por arxentina coma ataque contra Inglaterra en caso dunha segunda crise das Maldivas. Utiliza como arma principal unha serie de canciones pseudopop-rock de baratillo previsibles e pegadizas como principal baza contra o enemigo, aínda que colle tamén outras estratexias como os modelos telenovelescos de narrativa, co que non so pode afectar a xuventude se non tamén as amas de casa aburridas, abarcando así un maior radio de acción.

Nome da arma: Rebelde, Nome en clave: RBD, Potencia poseedora:México, Distribudora: variable

Ver Rebelde way, é unha copia exacta pero con acento Mexicano, nótase que o departamento de innovación e creación mexicano anda falto de ideas.

Nome do proxecto:Series xuvenís Disney, Nome en clave: Proxecto WDDM, Potencia poseedora: E.E.U.U., Distribuidora: Belzeb..digo Disney.

Coma sempre, despois da desmantelación da URSS (que tiña armas avanzadas neste campo como "Instituto de camaradas" o "Son rebelde pero dentro da dura e inflexive moral stalinista"), Estados Unidos fíxose co control absoluto nesta carreira armamentística, conseguindo o seu principal éxito no proxecto WDDM (siglas de walter disney de dominación mndial, estos americanos sempre tan misteriosos e sutís). Esta campaña alcanou xa o seu máximo cenit gracias a Hanna Montanna, a serie sobre a estrella de rock que finxe non selo; porque imaxino que a ninguén lle gusta que lle idolatren e adoren os compañeiros de instituto ou Zack e Cody (Unha serie hostiable sobre xemelgos que son iguais pero con personalidades diferentes, o nunca visto en televisión) entre outras moitas armas, cada cal máis dañina. Cabe destacar que este proxecto nútrese tamén doutros medios distintos as series xuvenís, coma poden ser as peliculas xuvenís (e non vou dicir nada pero HSM e Camp Rock poderían, ainda que pareza imposible pertencer a este proxecto).

Con isto conclúe o informe que quizais poida reanudarse, pero recordade que a miña vida perigrara nese caso, e que nos recovecos segredos nunca explorados da xungla amazónica onde me teño que esconder para evitar a miña captura o wifi non sempre colle suficiente sinal.

E ahí foi outro artículo rescatado dos anaqueles do antigo blogue da grella. E como adianto vai a haber entradas pola época navideñas e ademáis con análise de peli cutronga navideña incluída.

Anuncios que me fascinan.

A quen non lle pasou isto de quedarse a mirar os anuncios e ver cousas que lle deixan boquiaberto cal se vira un remake de 2001:Unha Odisea no espazo dirixida por Lynch? Bueno si a xente esa rara que vai ver as series por internet (actualmente dous ou tres friquis antisociais porque todo o mundo miramos a tele) ou a xente que ve a primeira e asociados.

E dentro das pausas publicitarias; que son esas cousas que poñen no medio dos programas para que de tempo de ir o baño, e no caso de antena 3 e telecinco de descifrar o lineal A mentres se descubre o boson de Higgs, hay sempre pequenos momentos de spots que lle deixan a un olloplático. Aquí unha mostra dos spot que máis extrañado e fascinado me deixaron, alghúns por curiosos e ben feitos e outros pois por masoquismo puro e duro.

Anuncios de compresas: Todo este tipos de anuncios exercen un influxo en mi máis que curioso, sabes que o que estás vendo non ten sentido e ademáis da unha sensación falsa, pero inda así non se pode apartar os ollos da pantalla. Non sei se será por esa incrible cualidade de case converter a menstruación nalgo que parezca divertido e non nunha molestia, que os ves e case che dan ganas de ser muller, ou nese colorido extraño, ou nas preguntas filosóficas tipo ¿a que cheiras as nubes? ou ó aspirador que debe ter Patricia Conde alí abaixo, ou a todo iso xunto, pero cada anuncio de compresas é algho capaz de facer estallar a mente a calquera persoa se se esforza en entendelo.

Rizo o erizo: E fácil averiguar o motivo da atracción por este spot, Rizo: a única mascota deseñada directamente para producir asco e odio na xente. Algo completamente inexplicable, pero todo nel causame noxo, a súia voz cargante, o nome como de conto de Gloria Fuertes, A Animación cutre 3d coa que está feito, TODO. Ós publicistas deberonlles dar un premio, o fin, todos acordámonos de Xénesis, inda que sexa para querer afogar a súa mascota coas nosas mans núas.

Os anuncios de Coca-Cola: Unha marca que ten en conta a súa imaxe, e que sempre fixo uns anuncios moi curiosos e preciosistas, ou ben moi sinxelos e efectivos (o de Coca-Cola é para todos debería estar exposto nun museo comma a mellor publicidade minimalista da historia). Iso sí agora so me acordo deles para cagarme no viceporesidente de Coca-Cola, que a parte de vendernos como novas cousas que non o son e que de feito non son benificiosas (se a botella tiña esa forma era para poder agarrala ben), aínda encima é o chaval que máis forzado soa na televisión, e iso dio alguén que viu Física e químca.

E ata aquí os meus anuncios (inda que bueno o tema da para unha segunda entrega onde non pode faltar os Jes-extender) se pasades, podedes deixar tamén algun que vos fascinara para unha segunda entrega.

E Agora minutos musicales: