Astérix e a madre que pariu a Uderzo

Corre o ano 2010, tódala miña colección de tebeos de Astérix está ocupada por obras de gran calidade e divertidas. TODA, non, unha historia repulsiva e noxenta resiste todavía ó gosciniano invasor gracias á súa poción máxica, preparada polo druida Udercix que lle proporciona uns guións dun nivel pésimamente sobrehumano. Este tebeo chámase ¡O ceo caésenos enriba!

E nunca un título se axustou tanto o contido, porque é o que calqueira fan das aventuras da aldea gala sinte, que o ceo se lle cae enriba e ó igual que a isto era ó único que Abracurcix lle tiña medo, este tebeo pasará a ser o único pesadelo recurrente de quen o lea.

A historia comeza cando os nosos bravos heroes van cazar xabaríns, ata aquí todo dentro do común, ata que se encontran que todolos xabaríns están paralizados e o mesmo toda a aldea, a excepción do druida. Descobren que isto se debe a UNHA NAVE XIGANTE CON FORMA DE BOLA DE GOLF DORADA da que sale un bicho violeta que lembra na cara a mickie sen orellas e que é disnewaltiano (é díficil adiviñar de onde sacou o nome, ehh) que ten a capacidade de crear superclons (idénticos a superman curiosamente). Tras desconxelar a aldea cóntalles que ven a advertirlles que os malvados Namgakas do planeta Namga veñen a roubarlles a poción máxica. Tras isto hai loitas, se decatan de que a poción non lles afecta ós alieníxenas, hai algún chiste clasico de asterix polo medio (non moitos non vaia a ser que sexa gracioso ou algo) e ó final todo termina cos aldeanos coa memoria borrada e con nós desexando que nos borren a nosa.

Podería seguir dando detalles e detalles polos que este me parece o peor comic escrito por Uderzo, podería nombrar máis situación absurdas coma a loita entre sueperclones disnewaltianos e robo-ratones namgakas, chistes horrendos (de feito o único chiste 100% asterix é o de "importame unhas berzas" *especie de col gala), pero creo que non fai falla dar ningunha razón de máis, a absurdidade da trama fala por si mesma. Comprendo que Uderzo quixera cambiar e facer algo diferente pero tiña que fácelo dentro da saga asterix, unha saga que tenos acostumbrados a unhas estructuras fixas pero graciosas; dentro das cales caben tramas de todo tipo con historia divertidas, xogos de palabra que rompen a cabeza ós traductores, burlas a estereotipos culturales e romanos vapuleados (algo que so aparece unha vez en este tebeo).

E agora coma guinda darei a miña teoría de porque Uderzo publicou este tebeo, algo que nin sequera o Álvaro Pons viu (ou si pero que carallo): O tebeo en sí e unha defensa da animación tracional frente o manga, parecerá ridículo pero se te fixas nos nomes dos extraterrestres xa non o é tanto. Así os aliénixenas bos chámanse disnewaltianos (por walt disney para os lectores que esten na ESO) e os malos Namgakas que é un acrónimo sinxelo de Mangakas, reforzado isto porque a súa nave lembra a Mazinger Z. Co cal se pode teorizar que Uderzo xa vai maior e mestura churras con merinas e cascos de romano con cascos de astronauta.